txt: Omdat woorden niet alles zeggen..

toch maar een stukje tekst.

Op zaterdag lekker eerst een uurtje in het vliegtuig in Nederland kunnen ontspannen, omdat we niet konden opstijgen vanwege onweer. Mijn vlucht was overboekt, maar bij de check-in vertelde me ze dat ik gewoon, zonder stoel, naar de gate kon gaan "omdat het bijna wel altijd goed ging". Gelukkig deze keer ook. Nog even zorgen gemaakt over mijn bagage "zonder stoel" maar ook dat is helemaal goed gekomen.

In Amerika bij de douane nog een stevige ondervraging gehad. Ik gaf ze natuurlijk alleen mijn rang en registratienummer... Na het nemen van mijn fingerprints en een mooie kiek via de webcam wilde ze toch echt meer van weten. Hoe veel studiepunten ik verdiende met summerschool. En hoe duur het was. Waar ik dat van betaalde? Op zich zijn de ondervragingstechnieken goed geregeld. Net toen ik me een beetje op mijn gemak voelde, had de customsguy me off-guard: Of ik niet een beetje te oud was om te studeren!

Met mijn engelse taalontwikkeling komt het helemaal goed. De gasten van de NL-douane waren namelijk zo vriendelijk om mn aansteker in beslag te nemen. (ja, anders steek ik natuurlijk boven de oceaan die hele kist in de fik!) Na mijn vlucht begon mijn eerste chitchat met de magische woorden: Excuse me, do you have a light?

Uiteindelijk ruim op tijd binnen om bij mijn gastgezin om 12 uur de verjaardag van Annique in te luiden. (Nl-tijd: 6 uur `s morgens). Daarna nog een drankje gedaan in de stad. Mijn eerste kennismaking met de Amerikaanse horeca. Prima! Mijn zoektocht naar een Ierse kiet heb ik nog even uitgesteld.

Zondagmorgen stond HP om negen uur aan mijn bed te rammelen om me voor te stellen aan zijn internationale hockeyvrienden. 10 uur kick-off! Of het door de jetlag kwam, of door de kater, of omdat ik ruim een jaar niet meer gehockeyed heb, ik weet het niet. Had zelf het idee dat ik niet heel veel indruk heb gemaakt op het internationale hockeygenootschap. Bij mijn eerste twee acties volledig op mijn bek gegaan. Niet door mijn stick, of omdat iemand pootje haakte, maar simpelweg omdat mijn hoofd sneller mijn voeten verplaatste dan mijn benen. Anyway, a.s. zaterdag is er een "internationaal hockeytoernooi" waar ik voor geselecteerd ben (of uitgenodigd).

Ook nog even het nieuwe huis van Piep en HP bekeken. Siet gut aus! Volledig in Amerikaans/Europese/Boston style. Gelukkig is HP een handige klusser en gaat het indraaien van schroeven en ophangen van gordijnen volledig volgens plan. Ook nog even naar de supermarkt geweest. En ja, hij is anders dan in Nl! Voor meer details, kan je me altijd mailen.

`s Avonds maar even de regeldingen gedaan. Dat gaat hier bijzonder goed. Mijn gastgezin heeft de beschikking over vier laptops en vier cellphones! Conclusie is dat ik binnenkort lekker op de skype zit en voor mijn amerikaanse vrienden te bereiken ben op mijn mobieltje.

Maandag mijn eerste dag op campus gehad. Eerst maar inschrijven. In de registrars office staat op elke hoek iemand om je de weg te wijzen en binnen 10 minuten was ik ingeschreven. Inclusief id-card, foto nemen en wat formulieren. Daar kan Utrecht nog een voorbeeld aannemen.

Tijdens het college natuurlijk een voorstelrondje. Ik deed lekker mee met "mn eerste keer in de usa". De rest van de collegastudenten hadden toch een achtergrond van: geboren in Australie, opgegroeid in Japan, college gedaan in Europe en nu studeren aan de westcoast en een summerschool aan de eastcoast.

Kan nog niet helemaal inschatten wat het niveau van de cursus is. Terwijl de ene teacher twintig minuten een discussie laat doorgaan of de tabacco industry nu slecht is, omdat roken slecht schijnt te zijn... Zo ramt de andere teacher er binnen 10 minuten de balance of payment er door heen (incl 20 slides).

Ook heb ik mn studiemaatje al gevonden. Jacobo uit Spanje. Spreek uit ghacốbố. Na de eerste dag hadden we bedacht dat we even samen de reader gingen kopieren. Helaas was hij er de volgende dag achter gekomen dat er copyright op de reader zat. Dus toen maar allebei eentje gekocht...

Ondertussen zorgen Annique en HP ervoor dat ik ook nog een beetje onder de mensen kom en niet alleen maar in de harvard-UB zit. Natuurlijk wisten ze van mijn wereldreis afgelopen kerst naar Tunesie. Om deze herinneringen voor me op te halen, mocht ik mee naar een home-cooked dinner van Tunesische vrienden van ze. Wel je eigen drank natuurlijk mee nemen. Erg leuke discussies gehad over al die culturele plaatsen en mooie bezienswaardigheden die ik in Tunesie bezocht heb. Zoals de hotelbar en de plaatselijke disco...

tot zover!