Melbourne

tsja, dus dan maar even wat fotootjes van Melbourne. beetje ek/wk sfeer hier vanwege het zwemfestival hier. Ook leuk om nog tegen een bekende aan te lopen...

genoeg!?!

goed, ik kan me voorstellen dat een aantal mensen nu wel genoeg van die mooie natuur foto's gezien heeft. maar toch, het blijft er goed uit zien hier!

Byron Bay

Niet voor niets naast Surfers Paradise gelegen...

En ja, ik heb het hier wel naar mijn zin!

Niet alleen zonneschijn...

Ok dan, na vijf dagen mijn bagage kwijt te zijn geweest (Bedankt, mannen op Heatrow!) is het me toch gelukt om met behulp van Michiel en Cal binnen een week heel Australie door te reizen.

In willekeurige volgorde:

Zonsondergang in Arnhemland, in de buurt van Darwin

Huidige verblijfplaats: Surfers Paradise.. jaja, dat is de echte naam. In de buurt van Byron Bay, Brisbane
Aankomst in Sydney, meteen maar even de jarige brug bekeken.

Waterval in de buurt van Arnhemland.

Ayers rock, in het midden van Australie.. the red center.. aardig warm daar...

Even krokodillen kijken in de swamp..

Laatste schooldag

De laatste wijzigingen aan het final report werden gemaakt in de Au Bon Pain. Voor amerikanen: eeebipeee. Een soort broodjeszaak met het concept van MacDonalds.

De laatste dag in klas, afgelopen donderdag, wat fotootjes gemaakt van de collegezaal. Daarna werden de businesscards uitgedeeld en email adressen uitgewisseld. Saillant detail, de collega student die zich kandidaat MBA noemt. Dat zou hetzelfde zijn als ik me op het VWO "kandidaat meester in de rechten" zou noemen...

Om de hamburgers, pizza en cola een tegenhanger te geven moet er af en toe wat sportiefs gedaan worden. Op twee minuten van mijn appartement ligt een park met een public tennisbaan. Prima plek om HP even te leren tennissen!

24 H New York

Okay, New York. Veel verhalen over gehoord, maar zelf meemaken is toch iets anders. Na een rit van 4,5 uur met de Fung Wah-express stonden we in Chinatown NY. Voor 15 dollar heb je dan een rollercoaster rit gehad over de highway. De chinese buschauffeur bestuurt zijn bus als een normale personenauto. Oftewel, links en rechts inhalen met 130 km/h. Bumperkleven, daarna hard remmen, toeteren en veel meer dingen die ik niet heb gemaakt door rustig verder te slapen.

Iedereen kent de verhalen wel over NY... maar Merijn trapte er toch in. Na 5 minuten toch wat last van de nek. Ja, die gebouwen zijn toch wel erg hoog, en je blijft maar kijken. Gelukkig had ik een goede tourguide bij me. In de korte tijd die we hadden toch veel dingen gezien. Het begon, zoals gezegd, door uit een rustige bus te stappen en terecht te komen in overwhelming Chinatown. Naar mijn mening is het zo dat als je 1 Chinatown hebt gezien, dat je ze dan heb je ze allemaal gezien. Maar toch, om juist daar uit te stappen in de drukte. Gelukkig had mijn tourguide het goede idee om na de eerste indrukken meteen maar rustig in een Peking Duck restaurant te gaan eten. Na een korte tien minuten stond er een volledig gebraden eend op tafel. Een goede start! De fire truck, hierboven, "Engine Ten", is die van de firehouse naast ground zero. Ook daar natuurlijk een bezoek aangebracht. Erg indrukwekkend. En als je dan de jongens ook nog voorbij ziet rijden. Vooruit, dan maar als een echte toerist een kiekje. Onder de amerikaanse vlag kom je trouwens echt niet uit. De NYSE heeft een mooie, zoals je kan zien. Maar op auto's, aan huizen eigenlijk overal zie je de star and stripes. En natuurlijk ook de stickers met "We support our troops". Na de diverse toeristisch hotspots was het tijd om ons te voegen bij onze lokale gids. Ineke, een kennis van Hp woont al weer een tijdje in NY en kent dus de echte hippe plekken van de stad. Van te voren had ze al wat reserveringen gedaan, dus we zaten goed! We begonnen met een drankje op het dakterras van hotel Gansevoort. (ja, de link werkt of kijk verder op hotelgansevoort.com). Voor de kenners: in het Meatpacking District. Voor de niet-kenners. 1 van de weinige dakterrassen in NY waar een bar is. Kortom een sjeike plek. Maar we waren nu ook met een echte kenner op stap. Normaal sta je in NY voor een beetje normale tent drie kwartier in de rij. Maar ja, das een beetje jammer als je voor het weekend over bent. Dus voor de volgende tent stonden we dan ook op "the list". De Pastis, ook een leuke tent. Bekend om zijn celebspotting. Een echte franse tent. En zoals overal in Amerika, een zeer goede bediening. Goede franse keuken, lekker wijntje erbij, alles er op en er aan. Om de rij te vermijden voor de volgende toptent zijn we daar helaas rond een uur of elf vertrokken. Inmiddels was ons groepje gegroeid tot 9 Nederlanders. Inderdaad, allemaal lui die hier werken. Kortom, als enige student was het gezellig tussen de consultants, fiscalisten en advocaten... Voor de kers op de taart had Ineke bedacht dat we naar de Pink Elephant moesten. Het was erg relax om met wat kenners op pad te zijn. Wanneer ik alleen op pad zou zijn gegaan naar NY was ik waarschijnlijk terecht gekomen in een scharrige Ierse pub. Nu stond ik een van de meest hippe tenten van NY. Met de tips en tricks van Ineke waren we in ieder geval ook weer snel binnen. Ook hier kan je gerust drie kwartier staan te wachten. Goed, het kost je dan wel wat geld (met de hele groep was de rekening 1500 dollar), maar okay, het was het waard. Volgende dag wakker geworden met uitzicht op de wijk van Central Park. Das toch ook wel deftig, zoals je hier links ziet. Nadat Hp me kwam ophalen zijn we dus maar naar het park gegaan om daar te lunchen. Helaas, deze keer moesten toch echt in de rij gaan staan. En om met je brakke hoofd een uur te wachten om aan tafel te gaan vonden we, itt de rest van de mensen, toch echt iets te overdreven. Daarom maar wat broodjes gehaald en in het park een beetje bijgekomen. Ook een goede optie! Daarna alle kracht verzameld om verder te gaan met de NY tour. Times Square even meegepikt. En nog even terecht gekomen in een heuse streetparade. Okay, een streetparade schijnt niet zo bijzonder te zijn in NY, maar als mensen een laffe afspiegeling van een carnavalsoptocht houden voor de Dominicaanse Republiek, dan blijf je toch maar even staan. Verder nog maar een beetje rond gedwaald en toen was het alweer tijd voor de dodemansrit terug naar Boston. Kortom, wat een stad geweldig!

Met de groeten van de ijscoman!

Okay, deze week was het ff hard werken, dus weinig foto's. Dat harde werken loont uiteindelijk wel, want mijn eerste grade, een A, is binnen! Op de goede weg dus... Natuurlijk kan ik je bezighouden met mijn vele belevenissen zonder foto's. De vriendelijke Indier van t kleine supermarktje die me bij elke aankoop een snoepje geeft (bedankt!, zo voel ik me echt volwassen). Of ik kan je lastig vallen met mijn kijk op de Amerikaanse society (amerikanen m/v kunnen absoluut NIET achteruit inparkeren). Of je uit de doeken doen hoe ik een dagje Boston op de fiets heb beleefd. (veel toeteren, high fives met andere bikers en baseball in t park). Zonder fotomateriaal lijkt me het hierboven beschrevene allemaal een beetje droge kost. En ja, misschien vertel ik t allemaal nog wel een keertje als ik er meer zin in heb. Anyway, gisteren een heuse "School is out, lets party!"-borrel gehad met wat Nederlandse vrienden van HP. Deze jongens zijn allemaal keurig aan het werk, maar gisteren leek het toch meer of een stelletje studenten op stap waren. Kortom, veel flauwe grappen en een leuke tijd. Morgen met HP een weekendje NY. We gaan op pad met de Chinatown express. Deze rijdt je voor 15 dollar van Chinatown Boston naar Chinatown NY. Ben benieuwd of we aankomen! En ja, ik neem mijn fototoestel mee. For so long !

Na gedane arbeid...

Na al dat onderwijs aan Harvard University moet je toch ook een beetje ontspannen! Gelukkkig hebben ze hier ook weekend. Hp was zo vriendelijk om me uit te nodigen voor een ontspannend avondje. Samen met de clubgenoten van Piep en een internationale klasgenoot hebben we heerlijk kunnen bijkomen met een goede bbq, witte wijn en een steamy jacuzzi.
De rest van het weekend nog een beetje meer ontspannen, rondje gemaakt in Boston enz enz. Kortom even geen studiezalen, groupdiscussions, papers of andere dingen...

the Dutchie

Als echte dutchie kon ik het natuurlijk niet maken om zonder fiets hier een beetje rond te kijken. Via een kennis van hp kon ik ergens in een kelder van de MBA "studenten"-appartementen een fiets ophalen. Na een korte snuffel in deze scharrige kelder een mountainbike gekozen die stevig genoeg is om me naar Harvard te brengen en voor een touristride naar Boston. Amerikanen schrikken nogal als een Dutchie over de drukke straten van Boston crosst. De meeste gaan gewoon op de rem staan of durven niet in te halen. Misschien dat ze gewoon bang zijn voor mr Rego... Deze linke advocaat kan je zeker aan wat dollars helpen als je bent gebeten door een hond.. Moet je na gaan hoeveel pegels ie van je aftroggeld als je een dutchie aan je bumper hebt hangen.

Anyway, met het fietsje is het prima touren door Boston. Natuurlijk onderweg een paar foto's schieten. Dit is de Charlesriver. Zo ongeveer het sportwalhalla van Boston. Langs de rivier zijn ze in colonne aan het joggen, skaten en fietsen. Een enkele gelukkige Amerikaan wordt hier van zijn watervrees afgeholpen. Ondanks dat ik zelf niet de grootste zeiler ben, zie ik wel dat de bootjes hier behoorlijk wat rare capriolen uithalen.

Donderdag met klasgenoten downtown gegaan. De Rumor is toch wel een aardige club. Verder natuurlijk de dingen die je kan verwachten als; 7 dollar voor een biertje, binnen niet roken en verder gaat elke tent om twee uur dicht. Gelukkig heb ik een dakterras bij mijn appartementje en kan daar dan natuurlijk nog een klein "bekkie af" gedronken worden na sluit. De volgende dag niet mijn beste dag in Boston beleefd.

Toch maar al mijn moed bij elkaar gesprokkeld en weer downtown boston gegaan om een kijkje bij hp zijn werk te nemen.

In chinatown even de brakheid eruit gegeten met een stevige chinees ontbijt en daarna nog een klein rondje Boston gedaan. Op de terugweg naar Harvard, wat een ritje zou moeten zijn van 10 minuten, toch nog ff de verkeerde metro gepakt. Ja, das best lastig...de metro...ze hebben hier namelijk wel twee metro lijnen! Kortom, na drie kwartier t-line was ik eindelijk om mijn bestemming...