the Dutchie

Als echte dutchie kon ik het natuurlijk niet maken om zonder fiets hier een beetje rond te kijken. Via een kennis van hp kon ik ergens in een kelder van de MBA "studenten"-appartementen een fiets ophalen. Na een korte snuffel in deze scharrige kelder een mountainbike gekozen die stevig genoeg is om me naar Harvard te brengen en voor een touristride naar Boston. Amerikanen schrikken nogal als een Dutchie over de drukke straten van Boston crosst. De meeste gaan gewoon op de rem staan of durven niet in te halen. Misschien dat ze gewoon bang zijn voor mr Rego... Deze linke advocaat kan je zeker aan wat dollars helpen als je bent gebeten door een hond.. Moet je na gaan hoeveel pegels ie van je aftroggeld als je een dutchie aan je bumper hebt hangen.

Anyway, met het fietsje is het prima touren door Boston. Natuurlijk onderweg een paar foto's schieten. Dit is de Charlesriver. Zo ongeveer het sportwalhalla van Boston. Langs de rivier zijn ze in colonne aan het joggen, skaten en fietsen. Een enkele gelukkige Amerikaan wordt hier van zijn watervrees afgeholpen. Ondanks dat ik zelf niet de grootste zeiler ben, zie ik wel dat de bootjes hier behoorlijk wat rare capriolen uithalen.

Donderdag met klasgenoten downtown gegaan. De Rumor is toch wel een aardige club. Verder natuurlijk de dingen die je kan verwachten als; 7 dollar voor een biertje, binnen niet roken en verder gaat elke tent om twee uur dicht. Gelukkig heb ik een dakterras bij mijn appartementje en kan daar dan natuurlijk nog een klein "bekkie af" gedronken worden na sluit. De volgende dag niet mijn beste dag in Boston beleefd.

Toch maar al mijn moed bij elkaar gesprokkeld en weer downtown boston gegaan om een kijkje bij hp zijn werk te nemen.

In chinatown even de brakheid eruit gegeten met een stevige chinees ontbijt en daarna nog een klein rondje Boston gedaan. Op de terugweg naar Harvard, wat een ritje zou moeten zijn van 10 minuten, toch nog ff de verkeerde metro gepakt. Ja, das best lastig...de metro...ze hebben hier namelijk wel twee metro lijnen! Kortom, na drie kwartier t-line was ik eindelijk om mijn bestemming...